Rabu, 29 Juli 2009

- Ono sing Nyengkal....

Sore kuwi Sirun ngajak Sarip mlaku-mlaku. Biasane wong 2 kuwi nek metu goncekan numpak udhug, kliter-kliter kutho ngentekno besin, gayane koyok sing duwe pom bensin sak Jonegoro.

Cilakane, saiki wis ra iso goncekan meneh, Sarip sikile coklek sing Sirun mripate ra iso ndelok mergo bar kecelakaan, udhug sing ditumpaki kejlungup nok galengan mergo ngendhani wedhus sing ucul teko cencangane.


Tapi, wong loro ki pancen senengane ngluthus, blakrakan nok endi-endi. ora mikir awake wis legrek ra karu-karuan tetep wae budhal mlaku-mlaku. Sirun sing ora iso ndelok, nggendong Sarip sing ra iso mlaku, ngamplok nok gegere. Sarip sing ngaban-abani Sirun supoyo mlaku ngiwo po nengen.

Ora kroso, wong 2 maeng mlaku tekan pasar. Bareng nok ngarep bakul trasi, Sirun takok karo Sarip “Rip, iki ape tuku trasi tho piye?”
“lha kowe kok eroh, Run” Sarip gawok, wong ora ndelok kok iso eroh
“ambune, lho” jare Sirun

Sarip ngabanei mlaku meneh, terus mandheg nok bakul iwak, Sirun takok meneh “ape tuku iwak ye?”
“kowe kok eroh wae, tho Run?”
“ambune, lho” jare Sirun

Sarip mbathin, “we.. cah iki irunge nek kon ambon-ambon jan koyo irunge kirik. njajal tak jak nok nggawan iso eroh po ra” terus Sarip ngabani meneh mlaku metu teko pasar nok pinggir nggawan

“kowe ape adus, Rip? kok aku mbok jak nok nggawan?” Sirun takok
“lha kowe kok eroh meneh tho, Run?” Sarip bingung takok meneh
“lha, iki mesthi akeh wong wedok adus nok nggawan... wong rasane eneng sing nyengkal nok gegerku bekakasem ngadeg yo? gegerku loro kabeh” jare Sirun

Karo pringas-pringis Sarip ngomong “he’eh... iyo, tibake kowe bener meneh, Run”

Tidak ada komentar:

Posting Komentar